Warme deken (MiSsie Ventoux deel 13)

Dacht ik dat de vorige blog MiSsie Ventoux deel 13 was? Had ik me toch even vergist. Niets voor mij. Ik ben normaal heel precies in deze dingen. Waarschijnlijk onder invloed van de vele pijnmedicatie die ik de afgelopen week heb genomen, is dit foutje er ingeslopen. Dit is toch écht deel 13 en tevens de laatste blog totdat we de MiSsie volbracht hebben. Hopelijk brengt deze blog ons al het geluk van de wereld 🍀.

Vandaag de laatste werkdag vóór ons grote avontuur. Geheel in stijl in ons Klimmen tegen MS shirt gewerkt. Soort van mentale voorbereiding. Morgen nog een dagje thuis. Er moet nog het een en ander gedaan worden. Bezoekje aan de fysiotherapie, een paar wasjes draaien, koffer inpakken, hondjes wegbrengen. De kinderen moeten nog een dagje naar school en dan beginnen zij ook aan hun vervroegd weekend. Dan zijn we er écht allemaal helemaal klaar voor.

De weersverwachtingen voor Zuid-Frankrijk zien er goed uit. Beneden aan de berg 28 graden, boven op de top 13 graden. We lopen vanuit de warmte naar de kou. Die volgorde is perfect (beter dan andersom). We zijn op alles voorbereid: in onze bagage zit zonnebrandcrème, een zonnehoedje, een regenponcho, handschoenen en natuurlijk de nodige powerfood en water.

De afgelopen dagen hebben we ontzettend veel lieve en bemoedigende woorden ontvangen. Appjes, mailtjes, kaartjes. Zo hartverwarmend. Iedereen leeft mee, overweldigend gewoon. Deze lieve woorden komen als een warme deken over ons heen. Een warme deken die we zowel letterlijk als figuurlijk goed kunnen gebruiken op weg naar de top van de Mont Ventoux.

Ik wil jullie, ook namens Jolanda, hier allemaal hartelijk voor bedanken. We maken ieder om onze persoonlijke redenen deze tocht. Natuurlijk ook om geld in te zamelen voor onderzoek naar MS en voor een MS vrije wereld. Maar we lopen ook voor jullie. Jullie die zoveel vertrouwen in ons hebben en ons zoveel vertrouwen geven. Dat voelt ontzettend goed!