Onze Griekse viervoeters (deel 2)

De eerste weken dat Trude (je spreekt het uit als Troede) bij ons was, deden we er alles aan, om haar vertrouwen te winnen. Het was een bang hondje. Niet vreemd ook, als je nagaat wat zo’n beestje al allemaal meegemaakt heeft in haar jonge leventje. Maar na een paar weken ging het al een stuk beter.

Trude was als puppy, samen met haar broertje, achtergelaten in een doos voor de poort van Eresos for Animals. Dit is een hondenopvang voor zwerfhonden op het Griekse eiland Lesbos. Via Lesvos Strays, een groep vrijwilligers in Nederland, komt een aantal van deze honden naar Nederland. Vervolgens wordt er zorgvuldig naar een nieuw baasje gezocht. We hadden ons aangemeld voor Trude en twee vrijwilligers, José en Yvonne, kwamen bij ons op huisbezoek. Hondjes uit het buitenland hebben vaak een voorgeschiedenis. Je wilt niet dat zo’n beestje van de regen in drup belandt.

Wij zijn nooit bewust op zoek geweest naar een hond uit het buitenland. Ze kwam gewoon op ons pad. Trude was rustig, een allemansvriend en ontzettend gek op andere honden. Dit komt natuurlijk omdat ze de eerste maanden van haar leven in een grote roedel honden heeft geleefd. We hadden het er wel eens over dat we haar erg gelukkig zouden maken met een tweede hondje in huis.

Maar toen werd ze ziek. Ze moest constant niezen, snot liep uit haar neusje en ze werd steeds slomer. Door de plaatselijke dierenarts werden we verwezen naar de faculteit voor dieren in Utrecht. Uit onderzoek was namelijk gebleken dat ze een aspergillus schimmel in haar neus had en in Utrecht konden ze verder onderzoeken in hoeverre haar schedel aangetast was door deze schimmel. We hadden besloten dat als haar schedel aangetast zou zijn, we haar niet meer wakker zouden laten worden uit de narcose. Onze kinderen namen ’s morgens afscheid en wisten niet of ze hun vriendinnetje ’s middags nog terug zouden zien.

Gelukkig liep het allemaal met een sisser af. Tijdens de CT scan hadden ze gezien dat de schedel niet aangetast was. Daarna volgde een rhinoscopie (met een cameraatje in de neus kijken). Toen kwamen ze de boosdoener tegen, een grote grasaar die achter in haar neus vast zat en waarop aspergillus groeide. Een perfecte voedingsbodem voor schimmel, vochtig en warm. De grasaar werd verwijderd en er werd ter plekke antischimmelcrème achtergelaten. We konden weer naar huis. Met een lege portemonee maar gelukkig wel met een volle hondenmand. Vanaf nu hadden we een bastaardhond voor de prijs van een rashond.

De mensen van Eresos for Animals wilden ons graag tegemoet komen in de kosten die we hadden gemaakt, maar daar wilden wij niets van weten. Wij vertelden dat we overwogen om een tweede hond erbij te nemen. Als het zover was, zouden we gratis een hondje krijgen uit hun opvang.

Augustus 2013 kregen we een berichtje uit Griekenland. We hebben een puppy gevonden onder een struikje langs de weg. In september komt hij naar Nederland. Misschien iets voor jullie?

Wordt vervolgd…

Advertentie