Zoveel mensen, zoveel meningen

Woensdag 27 november jl. kwam er een documentaire op NPO 2 over MS. Er werd een dialoog belicht tussen een wetenschapper en een MS-patiënte die haar eigen MS-pad bewandelde. Ik zeg bewust eigen MS-pad, omdat geen enkele MS-patiënte hetzelfde pad bewandeld. Niet qua klachten maar ook niet qua belevingswereld. De wetenschapper beredeneerde vanuit wetenschappelijk opgedane kennis, de MS-patiënte als ervaringsdeskundige.

Ik werd geprikkeld door de aankondigingen op televisie en Facebook. Ik had echter geen hooggespannen verwachtingen. Het was enerzijds een zeer interessante documentaire, anderzijds ook confronterend en op sommige punten herkenbaar. Een sympathieke arts, die zich zorgen maakte of hij nog tijdens zijn loopbaan genoeg tijd kreeg om tot een oplossing voor MS te komen. Een sympathieke patiënte, die heel bewust keuzes maakte waar zij zich zelf goed bij voelde en ook kritische vragen durfde te stellen.

Op Facebook werd op Platform MS gevraagd wie naar de documentaire had gekeken en wat men ervan vond. Groot was mijn verbazing toen ik sommige reacties las. Oké, zoveel mensen, zoveel meningen. Dat begrijp ik en dat moet ook kunnen. Maar sommige meningen en reacties zijn zo uitgesproken, dat het lijkt alsof andermans mening nauwelijks meer geaccepteerd wordt. Vreemd op een platform waar MS en de patiënt centraal staan. We zijn toch allemaal lotgenoten? We zijn er toch om elkaar te ondersteunen en te informeren? We zijn er toch niet om elkaar af te katten? Of iemand een mening op te dringen of juist te ontzeggen?

Een veel voorkomende reactie was, dat men er meer van verwacht had. Baanbrekend nieuws over MS. Juist uit deze documentaire is gebleken dat er enerzijds al veel bekend is over MS maar anderzijds ook nog zoveel onbekend en dat de meningen van wetenschappers onderling ook verdeeld zijn. Men weet het gewoon (nog) niet.

Moet het allemaal wetenschappelijk bewezen worden? Als iemand een keuze heeft gemaakt voor een bepaald behandeltraject en hij of zij heeft er baat bij, dan is dat toch helemaal prima? Wie zijn wij om daar een oordeel over te geven? De patiënte in de documentaire was daar erg duidelijk over. Wel of geen medicatiegebruik was bij mijn bezoek aan de neuroloog ook altijd een hot item. Ik twijfelde niet aan de kennis van de neuroloog of de wetenschap. Het had alles te maken met mijn eigen gevoel t.o.v. medicatie.

Ik ben dankbaar dat er artsen zijn zoals Dr. Geurts, die zich zo vastbijten in deze complexe materie. Ik vond het dapper van mevrouw Van den Boezem, om zo openhartig over haar dilemma’s en keuzes te praten. Ik weet uit ervaring wat voor je reacties je kunt krijgen, als je niet het pad bewandeld dat de arts voor jou uitgestippeld heeft. And last but not least wil ik de regisseuse mevrouw Raes bedanken dat ze MS eens een keer vanuit een ander standpunt belicht heeft met afwisselend mooie beelden en diepgaande gesprekken.

Ik vond het een bijzondere documentaire maar ja, zoveel mensen, zoveel meningen…. Dit is er één van!

Advertentie