Donkere dagen

Voorheen ging ik meestal met de auto naar het werk en af en toe met de fiets. Tegenwoordig ga ik vooral met de fiets en soms met de auto. Ik voel me veel fitter als ik met de fiets ga. Die frisse neus ’s ochtends doet wonderen. Een eventuele vermoeidheid of dufheid waait onderweg uit mijn hoofd. Een mooi muziekje in de oren en trappen maar. Drie keer per week met de fiets naar het werk, 13 kilometer enkele reis, én daarbij nog de dagelijkse wandelingen met de honden, zorgen ervoor dat ik geen sportschoolabonnement nodig heb. Ik krijg voldoende dagelijkse beweging en ik ben lekker in de buitenlucht.

Bijkomende zaak is, dat ik niet graag autorijd en al helemaal niet in het donker. En donker is het dezer dagen, als ik ’s morgens om 07.00 uur op mijn fiets stap. Daar waar ik een aantal weken geleden nog elke ochtend onderweg kon genieten van een prachtige zonsopkomst, blijft het nu donker. Zelfs als ik eenmaal om 08.00 uur achter mijn bureau geïnstalleerd ben, is het nog steeds donker. De donkere dagen voor Kerst, ze zijn er weer….

Deze donkere dagen lijken nog donkerder dan anders. Afgelopen maandag kondigde de overheid strenge maatregelen aan, zodat we in een volledige lockdown zijn beland. Meer dan ooit zijn we aangewezen op ons zelf, op ons eigen gezin en onze eigen leefomgeving. Meer dan ooit brengen kerstverlichting en brandende kaarsjes licht en warmte in deze duisternis.

Hoe donker moeten deze dagen wel niet zijn voor mensen die er alleen voor staan? Mensen die de liefde van hun leven (nog) niet gevonden hebben? Of hun geliefde om welke reden dan ook verloren hebben? Hoe donker moeten deze dagen wel niet zijn voor mensen wie het minder goed gaat? Voor mensen die geldzorgen hebben? Mensen die ziek zijn? En hoe zit het met kinderen die geen gelukkige thuissituatie hebben? Waar geen zorg, aandacht en liefde is?

Mijn (kerst)gedachten schieten alle kanten op. Alhoewel het leven beslist niet allemaal rozengeur en maneschijn is, hebben we over het algemeen toch echt niets te klagen. Zolang je een dak boven je hoofd hebt, je geen honger hoeft te lijden en je mensen om je heen hebt, die van je houden, ben je een rijk en bevoordeeld mens. Er zijn genoeg mensen op deze wereld, die het met veel minder moeten doen. 

Ik heb me voorgenomen om dankbaar te zijn. Te genieten van de dingen die wel kunnen in plaats van te zeuren over dingen die niet mogen. Het leven is veel te kostbaar om chagrijnig te zijn. Natuurlijk zijn er mindere dagen en mag je je ongenoegen uiten. Maar blijf er niet in hangen. Laten we met z’n allen deze donkere dagen iets lichter maken, door zelf een lichtpuntje te zijn. Dan ziet het leven er een stuk mooier uit, ook in deze donkere tijd.

Ik wens iedereen warme en lichte Kerstdagen toe….

Advertentie