Update

De beslissing om te stoppen met bloggen, is een beslissing geweest, waarvan ik geen moment spijt heb gehad. Mijn MS heeft een plek in mijn leven en hoort bij mij. Toch krijg ik geregeld de vraag hoe het nu met mij gaat. Daarom heb ik besloten om eenmalig een update op mijn website te plaatsen.

Hoe het nu met mij gaat? Goed, heel goed zelfs. Ik leef een heel gestructureerd leven. Voor menigeen waarschijnlijk heel saai, maar voor mij werkt het perfect. Vaste tijden opstaan, vaste tijden naar bed en steevast tussen de middag even op bed liggen, rolluiken dicht en weg van alle prikkels. De ene keer val ik in slaap, de andere keer lig ik wat te doezelen. Ik zet geen wekker, ik sta op als ik wakker word. Doordat ik in een vast ritme leef, kan ik het hebben om af en toe buiten de lijntjes te kleuren. Voorheen had ik daar dagen last van. Nu kan ik dat beter opvangen.

Op deze manier lukt het mij om te blijven werken, zelf het huishouden te doen en houd ik tijd over om af en toe iets leuks voor mezelf te doen. Lange wandelingen hebben plaatsgemaakt voor een paar korte wandelrondjes met de honden. Gelukkig zijn zij inmiddels ook al op leeftijd en zijn ze content met deze wandelmomenten.

Lang wandelen maakt me wat onzeker. Ik heb af en toe wat moeite met het houden van mijn evenwicht en ik struikel soms over het kleinste richeltje of stoeprandje. Niet echt bevorderlijk dus om ver van huis te gaan. Verder hebben de lange wandelingen plaats gemaakt voor ritjes met de fiets en met onze cabriolet. Deze hebben we afgelopen zomer aangeschaft. We hebben al heel wat ritjes samen gemaakt en ook de kinderen gaan af en toe mee op pad. Wind door de haren, zon op je snoet, wie doet je wat?

We zijn in augustus op vakantie geweest naar Kreta. Eerder werd deze reis geannuleerd vanwege corona. Het daarop volgende jaar vanwege mijn gezondheid. Dus drie keer is scheepsrecht. Dit jaar is het gelukt en kijk ik met veel plezier terug op een heerlijke week met z’n viertjes. Verder ben ik in augustus 50 geworden. Een mijlpaal waar ik ontzettend trots op ben. Een versierde tuin, vele felicitaties, lieve leuke cadeautjes. Ik heb er echt van genoten.

Afgelopen week had ik een telefonisch consult met de neuroloog. Zij blijft het bijzonder vinden dat ik het zo goed doe en stabiel blijf zonder medicatie. Toch wil ze me de volgende keer weer eens in levende lijven zien. Gewoon om wat lichamelijk onderzoek te doen en te kijken of het echt zo goed met mij gaat, als ik haar zeg aan de telefoon.

En ja, het is écht wat het is. Ik ben er goed aan. Ik tel mijn zegeningen. Natuurlijk ben ik me er wel degelijk van bewust dat ik ontzettend geluk heb, dat mijn MS zich rustig houdt. Ik realiseer me ook echt wel dat morgen zomaar anders kan zijn. Daarom probeer ik van elke dag te genieten. En hoewel het natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn is, probeer ik elke dag wel iets positiefs te benoemen. Zelfs de kleinste dingen tellen mee, ook al lijken ze zo vanzelfsprekend.

Ik leef mijn leven op mijn manier en ik ben een erg gelukkig mens….