Af en toe pak ik mijn boek met blogs en lees ik wat verhalen terug. Mooi, confronterend, grappig, verdrietig. Alles komt voorbij. Maar bovenal ben ik trots op wat ik geschreven heb, want het kwam uit het diepst van mijn hart. En nog belangrijker, het heeft me uiteindelijk gebracht waar ik nu ben. Of beter gezegd, waar ik het afgelopen jaar was.
De afgelopen tijd had ik geen behoefte om te schrijven. Mijn hoofd was leeg, er was geen chaos. Je waant jezelf in het land van de gezonden mensen. Je gaat maar door en door en als je jezelf aankijkt in spiegel, wil je eigenlijk niet zien wat je ziet. Heel langzaam komen er wat barstjes in de spiegel. En dan zomaar opeens wordt je toch weer met de neus op de feiten gedrukt. Je woont niet meer in het land der gezonden.
Een vol hoofd, geen prikkels meer kunnen verdragen. Het overzicht kwijt zijn. Wel willen luisteren naar anderen, maar het niet meer binnen laten komen, omdat het er niet meer bij kan. Lichamelijke klachten die het dagelijks leven lastig maken. Geen behoefte om het allemaal te delen, maar je wel gehoord willen voelen. Of misschien is begrepen een beter woord.
Een goede remedie voor mij is schrijven. Ik schrijf mijn hoofd leeg en maak op die manier ruimte voor andere dingen. Maar ja, dan komt de vraag: Blog ik wel of blog ik niet? Nadat ik alweer verschillende A4jes volgeschreven had, besloot ik toch om te bloggen. Publiceer ik het? Ja. Deel ik het zoals ik eerder ook deed op social media? Nee. Ik schrijf in eerste instantie voor mezelf, omdat het me verder helpt. Ben jij een lezer van mijn blogs? Prima. Ik deel het graag met jou omdat je mij altijd hebt gevolgd en het me altijd goed heeft gedaan om te delen.
De komende tijd zal ik weer wat bloggen over zaken die spelen in mijn leven. Blijkbaar was mijn boek nog niet gesloten….
Mijn MS en ikke .... 
Ha Natascha,
vervelend dat je weer geconfronteerd wordt met allerlei ‘kwaaltjes’ die je liever aan je voorbij laat gaan. Wel heel fijn dat het letterlijk van je afschrijven jou dus helpt en ik vind het echt geen straf om jou blogs te lezen. Dus ga vooral door als het jou helpt.
Groeten Marly
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel 😘
LikeLike
Ik vind jouw blogs zeer prettig en verhelderend. Mooi hoe jij je kwetsbaar op durft te stellen en ik leer er zlef ook wat van. Ik ben trots op hoe je in het leven staat. Je bent een topper. Groetjes Lousanne
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel 😘
LikeLike
Mooie blog Natascha, dikke knoevel Anny.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel 😘
LikeLike
Och lieve N, je bent terug hier en ik had het nog helemaal niet in de gaten. Enerzijds zo fijn om jou weer te zien schrijven, anderzijds best kut om te lezen dat overprikkeling jou ook ten deel is gevallen. Dat legt lam in alles, I know.
“Een vol hoofd, geen prikkels meer kunnen verdragen. Het overzicht kwijt zijn. Wel willen luisteren naar anderen, maar het niet meer binnen laten komen, omdat het er niet meer bij kan. Lichamelijke klachten die het dagelijks leven lastig maken. Geen behoefte om het allemaal te delen, maar je wel gehoord willen voelen. Of misschien is begrepen een beter woord”.
Dit. Je beschrijft precies zoals het is. Daardoor zijn we soms een paar maanden helemaal van de radar. We schrijven in de basis gewoon voor onszelf. En soms helpt het schrijven inderdaad echt om onszelf voort te helpen. Met wel of niet het delen ervan.
Stille en rustige knuffel zonder aanraking op afstand van mij voor jou xxx
LikeGeliked door 1 persoon
😘
LikeLike